Om maar weer eens een update te geven. Na alles eens uitgezocht te hebben op internet hoe dit alles nu zit en wat me evt te wachten staat. Het juridische stuk is redelijk makkelijk te vinden, de eis van de officier van justitie was snel binnen.
Namelijk 14 maanden rijontzegging en 1000 euro boete en evt een taakstraf van 40 uur. Nu is dat een eis en nog geen uitspraak van de rechter, want ok ik hoop, of neem aan dat daar een tijd voorwaardelijk aan af gaat. Maar alsnog is dat een heel forse eis. Dat baart mij nog niet veel zorgen hoewel het onwijs klote is. Mijn baan was bijna al verloren geweest waardoor ik dus per direct werkeloos zou zijn geworden.
Alleen en alleen door de goodwill van mijn werkgever kan ik nog werken onder een 0 uren contract en in de mogelijkheden die er zijn om dan vanaf een centraal station mee te liften.
Dit kost mij per dag gemiddeld wel 4 uur eigen tijd aan ov P/d. Werkgever betaald de ov kosten maar niet de tijd.
Dus door heel lange dagen te maken hou ik nog een redelijk salaris. Maar alsnog is het bijna minimum. En kan hooguit 3 dagen p/w
Overwegingen die ik heb gemaakt onderhand is dat compleet op te zeggen en maar de bijstand in te gaan met het hele vervelende traject erbij.
Nou zeg niet dat ik het niet doe als de nood hoog is. Maar het is wel echt mijn laatste optie.
Ok wat vergeten wordt want (ja het is je eigen schuld etc). ja dat is het ook, maar het was nou niet dat ik auto’s in deuken reed en met hoge snelheid of ergens in een doorgaande weg in een politie fuik reed.
Nee het was een klein straatje heb 200m gereden en ingeparkeerd (of geprobeerd) nouja krasje veroorzaakt (hier volgt nog wel een post over met de foto’s over wat dat nu eigenlijk was een schampje amper noem ik het)
Maar ok getuigen die de politie belde.
Stukje psychisch. De week erna was ik helemaal kapot en werd wakker als ik al sliep met angstzweet van wat me nu wel niet te wachten ging staan.
Nu is dat nog zo omdat er niet echt meer nieuws is en na alles uit te zoeken wat wel en niet te doen (vraag hierover btw in de comments als je details wil weten)..
Behoorlijk depri een week echt wel en nergens meer zin meer in, ok het onvermijdelijke kwam de dag erna al hoor, werkgever bellen, bus moest opgehaald worden, familie. Heeeel heeel veel verwijten (sommige terecht sommige niet)
Maar aardige hel. Maar daarom probeer ik het maar stap voor stap aan te pakken, want wat heeft het nut? kan me gewoon niet druk meer maken erover en wacht de rechtszaak af die overigens in begin mei is.
En ok tja wat ga je daar vertellen, geloven ze mijn verhaal wel?
Wat denken jullie??? Reageer aub